Arkadaşımın kocası

Ayşe Arman'ın havaalanında gördüğü manzaradan sonra düştüğü durumu çok iyi anlayan arkadaşlarım var. Bugün atolyede bu konuda sohbet ettik. Bakıyorum da Ayşe Arman yalnız değil. Aramızdan birkaç kişi de benzer şeyler yaşamışlar. Herkes de kendine göre davranış biçimi geliştirmiş. En çok biri hoşuma gitti. Arkadaşına söyleyememiş ama tabii ki ailece bir arada bulundukları zaman bu becerikli kocaya bayağı sözlü eziyet çektirmiş. Hala evliler diyor. Tamam, söylense de söylenmese de bu olaya tanık olan insanın üzüntüsü ya da taşımak zorunda olduğu bu ağır yük nasıl yok olacak? Hiç yoktan al başına sıkıntı. Ama arkadaşımın dediği gibi ben de kocama: "beni sakın başkalarının acıyacağı böyle bir duruma düşürme, bana anlat, ben kendim karar vereyim'' diyebilirim. Ayşe Arman'ın arkadaşı da zaten anlamıştır. Karar verme sırası ondadır belki de. Neresinden bakılırsa bakılsın, her durumda kadınlar acı çekiyor.